همنشین خوب ، بهتر از تنهایی است

وتنهایی بهتر از همنشین بد . . .

(پیامبر اکرم ص)

 

 

انقدر از تنهایی نترس ، تو تنهایی وارد این دنیا شدی . . .

 

 

دنیا ! نخواستیم یار بی وفا ، تنهایی بهتر

درد تنهایی نخواستیم شفا ، تنهایی بهتر

یک عمر در پی یار باوفا ، با وفا بودیم

اما ندیدیم به غیر از جفا ، تنهایی بهتر . . .

 

 

تو تنها باش و من تنهای تنها /  که دارم وقت تنهایی سخن ها

نگاه عاشقم تا آسمانهاست / مرا تا عرش اعلا نردبان هاست

نماز خلوتم را صد قنوت است / کلام شعر تنهایی سکوت است . . .

 

 

تنهایی را باید با خط بریل می نوشتند

شنیدنش کافی نیست ، باید لمسش کرد . . .

 

 

تاکنون دوستی را پیدا نکرده ام که به اندازه ” تنهایی ” شایسته رفاقت باشد . . .

(تورو)

 

 

تنهایی … دیوار … قهوه های سر رفته از حوصله ام

اتاقی که چهار تاق باز ، روی من خوابیده

چشم هایی که از ساعت ، کار افتاده ترند

و شانه های تو ، که زیر بار ِ باران نمی روند

باید گریه ام را روی بی کسی هایم تنظیم کنم

و این یعنی تنهایی

 

 

با من تنها بگو این قصه را   / با من تنها خدا ، این بنده را

ای خدا تنها تویی تنها منم /  من به تنهایی تو سر میزم . . .

 

 

آنقدر با تنهایی انس گرفتم که دیگر زبانش را می فهمم !

و فهمیدم…

تنهایی هم می تواند عشق خوبی باشد به شرط اینکه

درکش کنم

 

 

بیچاره تنهایی

این عروس نگون بخت

آه و اشک را دوست ندارد

اما همنشین همیشگی اش

چشم امیدش به دلی ناامید

و شکستن سکوتش

میداند عادت ، دشمن است

اما عقل کجا و دلتنگی کجا !

دل ناامید امیدوار میرود

و باز تنهایی میماند و تنهایی . . .

 

 

وقتی بهت خیانت میکنن تنهایی از همه چی بهتره . . .

 

 

دیواری ساخته ام از جنس غرور با بافته ای از باورهایم

تا در روزهای تنهایی و دلتنگی به آن تکیه کنم . . .

 

 

بدونت روز و شب افتاده ام در دام تنهایی /  و تن خسته تر از پاییزم از انجام تنهایی

دلم با یاد عشقت می تپد هر دم دراین سینه /  اگر در سر پرم هر لحظه از ابهام تنهایی

 

 

یادمان باشد اگر خاطرمان تنها ماند طلب عشق ز هر بی سر و پایی نکنیم . . .

 

 

بهاری کن مرا جانا، که من پابند پاییزیم

و آهنگ غزلهای جوانم گریه می خواهد

چنان دق کرده احساسم میان شعر تنهایی

که حتی گریه های بی امانم، گریه می خواهد . . .

 

 

در نهان، به آنانی دل میبندیم که دوستمان ندارند

و در آشکارا

از آنانی که دوستمان دارند غافلیم

شاید این است دلیل تنهایی ما

“دکتر علی شریعتی”

 

 

بسترم صدف خالی یک تنهایی و تو چون مروارید گردن آویز کسان دگری . . .

 

 

توای تنها ببین من را کنار مرز تنهایی

تنم خسته رهم خسته دلم دراوج تنهایی

زتنها بودنم ای دل خلاصی نیست باور کن

رهایی را نمی بینم زدست دیو تنهایی . . .

 

 

چون نهالی سست میلرزد / روحم از سرمای تنهایی

میخزد در ظلمت قلبم / وحشت دنیای تنهایی . . .

 

 

دلم یخ میزندگاهی ، دراین سرمای تنهایی

شبم قندیل میبندد از این یخهای تنهایی

قلم آهسته می راند بر این خط بلند ، اما

گمانم یاد می گیرد ز من انشای تنهایی . . .

 

 

تا شد آشنا جانم با نوای تنهایی

عالمی دگر دارم در هوای تنهایی

بیگانه به لبخندم دل به کس نمی بندم

اشک دیده ای دارم آشنای تنهایی . . .

 

 

تنهایی را دوست دارم زیرا تجربه کردم

تنهایی را دوست دارم زیرا که خداوند هم تنهاست

تنهایی را دوست دارم زیرا انتظار کشیدنم را پنهان خواهد کرد . . .

 

 

سوختن قصه ی شمع است ولی قسمت ماست / شاید این قصه ی تنهایی ما کار خداست

آنقدر سوخته ام با همه بی تقصیری / که جهنم نگزارد به تنم تاثیری . . .

 

 

با تو بر مرغان دریایی امیرم / بی تو در زندان تنهایی اسیرم

با تو در کاخ وفا ارباب عشقم / بی تو در کوه جفا سنگی حقیرم . . .

 

 

به پندار تو :

جهانم زیباست ، جامه ام دیباست ، دیده ام بیناست ،

زبانم گویاست ، قفسم هم طلاست ، به این ارزد که دلم تنهاست ؟

 

 

قانون دنیا “تنهایی” من است و “تنهایی” من قانون عشق است و عشق ارمغان دلدادگیست و این سرنوشت سادگیست….

 

 

تنهایی گاهی وقتا

تقدیر ما نیست

ترجیح ماست . . .

 

 

در غم عشق نبودیّ و محبت کردی / این هم از لطف شما بود و نمی‌دانستیم

من نکردم گله از عهد و وفاداری تو / عهد ما عهد جفا بود و نمی‌دانستیم

رنج بی‌عشقی و تنهایی و بی‌مهری یار / همه تقدیر خدا بود و نمی‌دانستیم . . .

 

 

با تو بر مرغان دریایی امیرم / بی تو در زندان تنهایی اسیرم

با تو در کاخ وفا ارباب عشقم / بی تو در کوه جفا سنگی حقیرم . . .

 

 

دوره ، دوره ی تنهایی دستها نیست

دوره ، دوره ی تنهایی دلهاست . . .

 

 

شبیه برگ پاییزی ، پس از تو قسمت بادم / خداحافظ ، ولی هرگز نخواهی رفت از یادم

خداحافظ ، و این یعنی در اندوه تو می میرم / در این تنهایی مطلق ، که می بندد به زنجیرم

 

 

تنهایی یعنی

من یه موبایل دارم که صدای زنگش رو یادم نمیاد

 

 

چه رنجی است لذت ها را تنها بردن و چه زشت است زیبایی ها را تنها دیدن

و چه بدبختی آزار دهنده ای است تنها خوشبخت بودن

در بهشت تنها بودن سخت تر از کویر است . . .

(دکتر علی شریعتی)

 

 

نرو دستم به دامانت / نگو دیگر نمی آیی

که میمیرم غریبانه  امان از درد تنهایی . . .

 

 

شاید آن روز که رفتم یاد تنهایی کنی / من همان تنهایی ام ، یادت نره یادم کنی . . .

 

 

تنهایی ام را با کسی قسمت نخواهم کرد

یک بار قسمت کردم ، چندین برابر شد . . .

 

 

وقتی شکسته اطلسی وقتی گرفته اسمون وقتی که تنهایی شده تنها شریک خونمون وقتی نگاهه روشنت حالا غریبه با چشام دیگه نه اسمت یادمه نه دیگه عشقت رو میخوام

 

 

تو برو پیچک من ، فکر تنهایی این قلب مرا هیچ مکن

رو پیشانی من چیزی نیست ، غیر یک قصه پر از بی کسی و تنهایی . . .

 

 

زندگی پراست از گره هایی که تو آن را نبسته ای. اما باید تمام آنها را به تنهایی باز کنی. تنهای تنها ،

 

 

نامه هایم که چراغ قلبت را روشن نکرد !

امشب تمامشان را بسوزان شاید بتوانی تنهایی ات را ببینی . . .

 

 

همیشه آدم وقتی به همدیگه فکر میکنن که تنها میشن

کسی واقعا عاشقه که وقتی همه پیششن

به اونی فکر میکنه که رفیق تنهایی هاشه . . .

 

 

درویش کوچه های تنهاییم ، کاسه گدایی مرا ، سکه ی نگاه توکافیست

 

 

بوی دلتنگی میدهم…

حتی بهار هم پیله ی تنهایی ام را به روی پروانه هایش نمی گشاید . . .

 

 

تنهایی استخوان سوز است ، حتی در عاشقانه ترین ساعتها . . .

 

نظرات شما عزیزان: